Cora

Terwijl ik met mijn zoons naar een hagedisje kijk zit Cora met Hans in Emma’s Hof in het zonnetje. Iets verderop loopt Isaac, haar kleinkind van twee. Cora twijfelt… Niets liever wil ze hem even roepen en vasthouden. Even zijn kleine knuistjes in haar handen en een aai over zijn bol.

Ze twijfelt omdat ze afstand wil houden. Ze ziet dat andere opa’s en oma’s langzaamaan weer gaan oppassen bij hun kinderen. Misschien eerst buiten in de speeltuin, zodat de aerosolen lekker kunnen verwaaien. Maar al rap dan toch binnenshuis. Het is hét gesprek van haar generatie, oppassen op de kleinkinderen.Maar door de angst voor het Coronavirus zijn zij en Hans extra voorzichtig. Ze hebben beide een hart wat niet meer ‘je van het’ is en zitten daardoor in de risicogroep. Cora voelt zich gezond, heeft nergens last van, maar neemt de voorzorgsmaatregelen toch serieus. Bang om ziek te worden is ze niet. Maar de dood, dat is andere koek…

Haar tweede kleinzoon is pas geboren. Ze heeft naar hem gekeken van een afstandje. Ze wilde hem ook héél graag vasthouden. Haar dochter zag hoe moeilijk Cora het vond en na twee weken was de maat vol. Ze liep naar haar moeder, zei “was je handen, mam” en legde de kleine voorzichtig in haar armen.

Dit is haar laatste week bij het ministerie van Justitie. Cora is straks officieel met pensioen. Daar heeft ze de laatste maanden al een beetje aan kunnen wennen door zoveel thuis te werken. Haar baan is een groot deel van wie zij is. Om dat deel van haar zelf nu op te geven is toch wel een beetje vreemd. Zij kan nu al nauwelijks een oma zijn en dan is zij straks ook geen manager bij Justitie meer. Die rol vervulde zij langer dan tien jaar. Wat gaat zij nu doen met haar tijd en wie zal zij straks zijn?

Hans merkt ook dat Cora thuis is gaan werken. Het huis was de laatste jaren voornamelijk zijn terrein. Nu klinkt er haar accordeon door het huis. Cora is blij dat ze nu zoveel tijd heeft om te muziek te maken. Ze speelt een paar uur per dag. En zij is ook een doener, heeft altijd plannen. Een fietstocht of een wandeling en overal ziet zij wel een klusjes dat gedaan kan worden. Ook door Hans. Het evenwicht dat zij hadden is ietwat verstoord nu de twee zoveel samen zijn. Er wordt een nieuw evenwicht gezocht en het helpt dat ze samen zoveel kunnen lachen.

Helemaal zonder werk zal ze niet zijn. Naast haar reguliere baan coacht Cora ook beginnende leidinggevenden en trainees binnen het Rijk en blijft dat doen. Vaak zijn dat jonge vrouwen met een enorme ambitie waar ook nogeens veel van verwacht wordt. Die kunnen wel wat hulp gebruiken. Als ze te hard van start gaan is er het gevaar van een burn out. Cora helpt ze door de vragen te stellen. Zo komt ze er achter hoe die ander in elkaar steekt. Bovendien, die vrouwen hebben de goede antwoorden al, ze moeten alleen even de juiste vragen worden gesteld.