Martijn is het huis aan het schilderen. Met handschoenen aan want hij staat op ‘stand-by’. Dat betekent dat als de KLM belt, hij binnen anderhalf uur in uniform op Schiphol moet zijn. Zijn koffer staat klaar en vandaar ook die handschoenen, hij heeft geen tijd om nog eens een kwartier zijn handen te schrobben. Het telefoontje kan komen, maar heel waarschijnlijk is het niet.
Martijn is purser en vliegt over de hele wereld, al twintig jaar. Hij houdt van het werk en de lifestyle die daarbij hoort. Met steeds een andere bemanning naar een verre bestemming blijft heel afwisselend. Dan blijft hij daar een paar dagen en vliegt weer terug. Er zijn mooie steden waar hij zich op kan verheugen, zoals bijvoorbeeld Bangkok of Buenos Aires. Maar ook weer terug in de buurt voelt hij zich thuis. Het vliegen en thuis, het zijn twee verschillende werelden waarvan de combinatie hem goed ligt.
De volgende stap lag in het verschiet en zou Senior Purser zijn. Maar zijn promotie, zijn baan en het voortbestaan van de KLM zijn nu opeens heel onzeker.
Deze week werd het flexibele personeel van de luchtvaartmaatschappij al ontslagen, dat zijn 2.000 mannen en vrouwen. De KLM is veel groter dan dat met ZO’N 30.000 mensen alleen al in Nederland. Zware maatregelen zijn dus nodig om de KLM te laten overleven. De eerste staatssteun is toegezegd en dat is voldoende voor de eerste paar maanden. De directie heeft al aangegeven dat ze flink moet inkrimpen door de Corona crisis. Als dat gebeurt maakt het niet uit dat Martijn al 20 jaar in dienst is. Het is een gok of hij over 6 maanden nog een baan heeft. En of KLM nog wel bestaat…
Martijn blijft er rustig onder en verft het huis. Hij hoopt dat over een halfjaar de wereld weer een beetje gaat draaien maar hij maakt zich geen illusies. Natuurlijk, hij denkt na over wat hij zou gaan doen als hij zijn baan zou verliezen. Dit zijn nieuwe gedachten. Alles kan gebeuren, er is nog maar zo weinig zeker.
Zijn laatste vlucht was een aan paar weken geleden naar Osaka in Japan. Het nieuws over Corona was nog heel erg in ontwikkeling. Het vliegtuig ging half leeg heen en kwam bomvol terug. Gestrande passagiers uit heel Azië kwamen op deze vlucht af. Het was een van de weinige mogelijkheden om terug in Nederland te komen.
De KLM had nog geen algemene veiligheid maatregelen genomen dus deden Martijn en zijn crew dat zelf. Ze wilden de passagiers en zichzelf beschermen. Voor het eerst in zijn leven werkte hij met een mondkapje en handschoenen aan en dat voelde héél verkeerd. Juist met persoonlijk contact en aandacht voor een passagier wil een KLM-er het verschil maken. Dat lukt niet met een mondkapje voor. Het druiste tegen elk gevoel in.