Paul

Het is maar goed, dat de foto een tijdje terug genomen is, toen Pauls haar nog goed zat. Inmiddels dreigt het een Corona-kapsel te worden. Hij wil naar de kapper.

Paul is bezig met het schrijven van een dagopdracht voor de kleuters op school. Om de beurt maken hij en zijn collega’s van de Eerste Nederlandse Montessorischool opdrachten voor de leerlingen van groep een en twee. De leerlingen van de bovenbouw op school hebben veel digitaal contact met elkaar en met de leerkracht. Dat is met kleuters niet te doen. Daarom probeert hij opdrachten te maken waar ze samen met hun ouders mee aan de slag kunnen. Zo heeft hij een telspel gemaakt met stoeptegels en vorige week hebben de kinderen papieren tulpen gevouwen.

Paul brengt de werkjes thuis bij de kinderen. De school bevindt zich in de Vogelwijk, maar in de omringende buurten wonen ook veel kinderen. Het is een hele tocht en hij verdeelt het rondbrengen over twee dagen. Het is fijn om even een van ‘zijn’ kleuters te zien, ook al is het bij de voordeur en vanaf de stoeprand. Naast de vele dagen thuis, vangt Paul ook kinderen op school op van wie de ouders in cruciale beroepen werken. Die dagen vindt hij eigenlijk het fijnst. Op zulke dagen gaat de wekker om 6.15 uur. Hij had niet kunnen bedenken dat hij ooit blij zou zijn met een wekker die om 6.15 uur afgaat. Nu omarmt hij de dagen met een duidelijke structuur.

Paul denkt er liever niet over na dat hij ziek kan worden. Hij is single en vraagt zich af wie er dan voor hem zou moeten zorgen, omdat je dan geen mensen binnen kan laten. Hij hoopt dat hij gevrijwaard blijft en wil graag geloven dat de ziekte hem niet zal overkomen. Tegelijkertijd beseft hij dat hij ook risico’s loopt, bijvoorbeeld bij de opvang van kinderen op school. Bij kleuters is het lastig om anderhalve meter afstand te houden. Ze zitten nooit lang stil. Het voelt ook vreemd om afstand te moeten houden, alsof de kinderen die hem zo vertrouwd zijn, hem onmogelijk ziek zouden kunnen maken.

Paul voelt meer saamhorigheid in de straat. Hij raakt makkelijker in gesprek met mensen. Iedereen zit in hetzelfde schuitje. We houden rekening met elkaar door afstand te nemen en dat zorgt voor een ander contact. Laatst was er een spontaan feestje bij hem voor de deur. Buren pratend, op afstand, met een glaasje wijn op straat. Paul kon niet naar binnen. Waar dit vroeger tot irritatie zou kunnen leiden, maakt hij nu een grapje over de anderhalve meter afstand. Iedereen reageert zorgzaam en maakt meteen de weg vrij. Hij gelooft op dit moment wel dat het positieve contact blijft na de Corona-crisis. We hebben deze situatie samen doorgemaakt en daardoor blijven we verbonden met elkaar.