Wies

Samen met haar beste vriendin is ze gisteren gaan kamperen. Ze hebben de tent opgezet en hun slaapzakken uitgerold op die ene camping die nog open is. Die in haar achtertuin.

Ze spreekt alleen met haar vriendin Lillyan af. Dat is, naast haar vader, moeder en broer Ole de enige die zij nog ziet. Haar andere vriendinnen ziet ze alleen op FaceTime maar nooit in het echt. Ze maken zelfs samen huiswerk, terwijl het scherm van haar telefoon naast haar brandt. Wies probeert zich er niet te veel door af te laten leiden. Natuurlijk wordt er ook gekletst maar als ze ziet dat een vriendin al klaar is, zet zij ook even een tandje bij. Je kan het werk maar gedaan hebben. Soms gaat het over Corona, maar de ziekte is nog niet heel dichtbij haar gekomen.

Wies is 15 jaar en zit in 3 VWO. Volgend jaar moet ze haar vakkenpakket kiezen en het lijkt een bèta-pakket te worden. Nu de scholen dicht zijn vanwege de Corona pandemie, moet zij thuis elke week een berg huiswerk verzetten. Dat werk wordt nauwlettend door de docenten gecontroleerd. Er zijn allerlei deadlines die het nieuwe ritme zijn geworden van het onderwijs. De vakken worden online gegeven en getoetst. ‘s Ochtends begint de les om negen uur, zodat de scholieren niet pas om tien uur hun bed uitrollen en er al kostbare tijd verloren is gegaan.

Haar moeder heeft een strak tijdschema in de huiskamer opgehangen waarop staat wanneer er gesport, gegeten en aan school moet worden gewerkt. Het schema hangt er, maar Wies heeft er nog niet naar geleefd. Het lukt haar, soms met moeite, om het werk gedaan te krijgen. Haar broer Ole ziet het vele thuis zijn meer als een kans om zijn gaming skills te verfijnen. Iets té veel, want inmiddels hebben zijn ouders een schermslot geïnstalleerd. Maar er zijn natuurlijk meer schermen om op te kijken dan alleen die van de computer…

Het grootste gemis is tennissen, dat deed Wies een paar keer per week. De gezelligheid op school is ook verdwenen. Nu ze thuis is pakt ze soms een boek, ze heeft tijd om haar kamer helemaal om te gooien en ‘s middags gaat zij hardlopen. Ze zijn met haar moeder ook meer gezelschapsspelletjes gaan doen. En ondanks dat het gezin zoveel op elkaars lip zit blijft het fijn om thuis te zijn. Natuurlijk, Wies en haar broer worden wel eens gek van hun ouders, maar dat is wederzijds en dat houdt alles lekker in balans.

Wies voelt zich plotseling een stuk ouder door de nieuwe verantwoordelijkheden die ze heeft gekregen. Ze heeft de verantwoordelijkheid om niet ziek te worden en anderen niet te besmetten met het Corona virus. Ze kan helemaal zelf haar dag indelen zonder dat de toon van de schoolbel haar weer naar een nieuwe lokaal voort toetert. Ondanks dat ze verplicht thuis moet blijven en nauwelijks vrienden ziet, voelen deze verantwoordelijkheden ook als een nieuw verworven vrijheid.